Aktualności
Pismo GIS do związków związanych z hodowlą norek Kliknij
Od 2017 r. cała branża hodowli zwierząt futerkowych w Europie wdraża program WelFur. Polega on na cyklicznym monitorowaniu przez niezależną komisję dobrostanu hodowlanych norek i lisów według ustalonego wcześniej protokołu. Na tej podstawie fermy otrzymują certyfikat WelFur, ważny przez rok.
Polski Związek Hodowców Zwierząt Futerkowych reprezentuje hodowców norek, lisów, jenotów i szynszyli. Zrzeszamy rzetelnie prowadzone fermy, zachowujące najwyższe standardy dobrostanu zwierząt, sanitarne i jakości produktu.
Polska jest drugim największym producentem skór norczych w Europie, po Danii. Łączna liczba ferm zwierząt futerkowych w Polsce wynosi 1190 (wliczają się w to fermy lisów, norek, jenotów i szynszyli).
Historia hodowli zwierząt futerkowych
Hodowla norek to jeden z najszybciej rozwijających się działów specjalnych rolnictwa w Polsce. Na uwagę zasługuje fakt, że jest to dziedzina stosunkowo młoda, a jednak w krótkim czasie Polacy osiągnęli wysoką jakość i renomę w świecie idącą w parze z wielkością produkcji. Dziś do Polski należy 11% światowego rynku, mierzonego liczbą produkowanych skór norczych, przeznaczonych na potrzeby przemysłu futrzarskiego i galanteryjnego.
Początkowo zwierzęta te hodowano tylko w Ameryce Północnej. Jednymi z pierwszych znanych hodowli była założona w 1861 roku ferma w USA w stanie Nowy Jork oraz hodowla w Kanadzie powstała w 1866 roku. W obu przypadkach hodowla prowadzona była w oparciu o odłowione zwierzęta, które utrzymywano do czasu uboju. Właściwy początek fermowego utrzymywania tych zwierząt przypada na lata 1921-24. Stada hodowlane kompletowano ze zwierząt z różnych ekotypów geograficznych. W rezultacie ich wymieszania i wielokrotnych krzyżowań powstał nowy typ norki fermowej, zwany odmianą standardową, który różnił się od jej przodków.
Do Europy norki amerykańskie trafiły jako zwierzęta hodowlane w latach 20. XX wieku. Pionierem hodowli fermowej były kraje skandynawskie, głównie Szwecja i Dania. Szacuje się, że w Szwecji w 1937 roku istniało 627 ferm, a do 1939 roku ta liczba się podwoiła. Równie dynamiczny rozwój zanotowała Dania, która do dziś jest światowym liderem hodowli norek.
W Polsce pierwsze hodowle norek powstały w 1928 roku. Przed wybuchem II wojny światowej w Polskim Związku Hodowców Zwierząt Futerkowych, założonym przez nestora polskiej zootechniki Maurycego Trybulskiego zarejestrowanych było kilkudziesięciu hodowców. W latach PRL hodowla zwierząt futerkowych nie miała zbyt sprzyjających warunków do rozwoju. Mimo to Polska była wtedy znaczącym producentem skór z lisów, szynszyli i nutrii. W latach 90. XX wieku zaczęły powstawać coraz liczniejsze hodowle norek. Dzisiejsza renoma i wysoka pozycja polskich hodowców to efekt ich pracy w ciągu ostatnich dwudziestu lat.
Lutowa aukcja Kopenhagen Fur miała udane otwarcie. Pierwszego dnia sprzedano 530 tysięcy sztuk skór Silverblue. I hodowcy, i klienci z niepewnością czekali na początek sprzedaży po tym, jak grudniowa aukcja osiągnęła bardzo umiarkowany poziom.
